Ablaya En Güzel Mektup

Canımın diğer yarısına canım ablama…

Seninle ilk doğduğum zaman karşılaşmıştım, ardından 5 yaşına geldiğimde ayrılık yolu gözüktü. Bilmiyordum sizden bu kadar uzak kalacağımı devamlı yanımda olursun sanmıştım. Küçük bir bebeğin babasının parmağını nasıl güvenle sıktığını bilirsin sende benim için öyleydin. Bunca yıl ayrı kaldık şimdi geldim 23 yaşına çok uzaklardayız. Annem gibiydin öylede görüyorum hala sana olan hasretim kimseye olmadı. Ben sensiz kendimi yetim kimsesiz hissediyorum. Askerdeyken seni düşünüyordum döneceğim gün karşımda olacağını.

İnsanın ablasından ayrı kalması ne kadar zor bilir misin? Bunu anlamak için ayrılık yaşamak gerekiyor. Seninle görüşmeyeli 19 yıl oldu uzaktayız birbirimizi görmüyoruz. Uyumadan önce ablama ne zaman kavuşacağımı hep düşünmüşümdür.

İnsanlar ablasıyla birlikte gezip dolaşırken bende onlara imrenerek bakıyorum. Ne diyeceğimi bilmiyorum sadece gözlerim onlara dalıyor. Zaman hiçbir zaman geri gelmiyor ne yapacağım, nasıl yapacağım hiç bilmiyorum.

Seninle birlikte diğerleri gibi tartışmak kavga etmek dahi isterdim bu duygulardan hep yoksun kaldım. Hepsi düzeleceğine inanıyorum yaşayamadığımız günleri telafi edeceğiz biliyorum ablacım.

Sevgiyle mutlu bir şekilde kal sevgilerle biricik kardeşin..